Het verhaal van Elly en John
Hanneke Leroux, juni 2021
Wie kent het bijzondere huis aan de Provincialeweg West niet? Sommige mensen komen van heinde en verre om er foto’s van te maken vertelt Elly van der Kuilen. Negen jaar geleden is ze hier samen met haar man John en hun twee kinderen komen wonen. Behalve de Groene Villa wordt het huis ook wel het Spookhuis, het Prinsessenhuis of het Kraaiennest genoemd. Tegen de voorgevel tiert de Hedera welig en dat is een broedplaats voor veel kauwen. Van Elly en John mogen de kauwen wegblijven. Ze maken herrie en rommel. Het verhaal ging dat het ophangen van dode kraaien aan de gevel de kauwen zou verjagen, maar helaas, de kauwen lieten zich niets wijsmaken en het huis werd er spookachtig van. Ook het inpakken met kippengaas heeft niets geholpen. De vogels maakten het gaas kapot en namen hun nesten weer in. Zelf vind ik stiekem dat de Hedera en de vogels bij het huis passen.
In de crisistijd, 10 jaar geleden, stond de aan de IJssel gelegen twee onder een kapwoning met torentje vrij lang te koop. Elly werd er op geattendeerd door een vriendin. John en Elly vielen voor dit huis dat in 1900 is gebouwd en vroeger de woning was van de koetsier en de tuinman van Paulina Bisdom van Vliet.
Onder architectuur werd het huis vervolgens verbouwd en het resultaat mag er zijn; ook van binnen straalt het huis iets speciaals uit. De entree is imposant met aan de gangwand een grote sfeervolle foto van de woning uit de tijd dat de Provincialeweg nog een dijk was waar twee auto’s elkaar nauwelijks konden passeren. Op de achtergrond een zeilschip in de IJssel en in de verte de molen.
De verbouwing viel echter duurder uit dan begroot. Elly vertelt over de badkamer die er nog redelijk uitzag maar waar de tegels één voor één loslieten. In de vloer bleek molm te zitten en ‘ineens hadden we een open verbinding naar beneden’ en ‘als je een knikker liet vallen in de slaapkamer van onze dochter dan rolde hij zomaar 7 centimeter naar beneden’. Tijdens de verbouwing woonden Elly en John in een caravan op het erf. De kinderen konden al in huis slapen want de verdieping was als eerste aangepakt. De meubels stonden een tijdlang in de garage opgeslagen. ‘Toen was het daar nog droog’, zegt John, ‘maar sinds er iets is veranderd aan de afwatering van de weg staat de garage na een flinke regenbui blank. Ik mag hopen dat daaraan iets wordt gedaan tijdens de werkzaamheden aan de weg’.
De kinderen zijn inmiddels de deur uit. John en Elly willen niet meer weg uit hun huis. Ze hopen er samen oud te worden want ze houden van Haastrecht.
Elly runt sinds 4 jaar wijnhandel ‘Bij de Sluis’ en dat is haar op het lijf geschreven. Oorspronkelijk komt ze uit de horeca en ze heeft alle papieren en kennis om zich een expert te kunnen noemen. Al gauw hebben we het over welke wijn bij welk gerecht past. Elly vertelt smakelijk over de Wijn & Spijs cursus die ze bij Peter Klosse heeft gevolgd. Bij elk gerecht weet Elly een passende wijn te noemen, zelfs bij een Hollands gerecht zoals zuurkoolstamppot.
We staan al in de voortuin als Elly vraagt: ‘Wil je het torentje nog zien?’ Ik laat me dat geen twee keer zeggen en volg haar de trap op. Dan sta ik in het torentje met de spitsbogen in de ramen. Ik geniet met volle teugen van het uitzicht rondom me.
En heel even voel ik me een prinses.